Państwo Tasandorskie (PT, Państwo Tasandora lub po prostu Tasandora) – miasto-państwo obejmujące miasto Tasandora wraz z przynależącymi do niego mniejszymi miejscowościami, fortami i wioskami, proklamowane przez gen. Elberna Termana 8 listopada 1599 (2 marca 2021) w wyniku tzw. Rewolucji Zimowej.
Zrywając z dziedzictwem Cesarstwa, PT dąży jednocześnie do pozostania jego prawnym spadkobiercą i utrzymania ciągłości politycznej. Wydarzenia z listopada 1599 noszą znamiona junty wojskowej, a sama legalność PT jest sprawą dyskusyjną.
Ustrój polityczny i administracja
De iure – republika, de facto – dyktatura wojskowa. Państwo zarządzane jest przez Przewodniczącego – generała Termana – któremu podlega czterech kanclerzy, im zaś – wszyscy obywatele. Podzielone ono jest na dwa byty administracyjne – miasto Tasandorę i Tereny Przynależące. Porządku publicznego strzeże zarówno regularne wojsko – Straż Tasandorska, jak również wyłoniona bezpośrednio z mieszkańców Straż Obywatelska.
Idee Państwa Tasandorskiego
Państwo Tasandorskie wykazuje cechy militaryzmu, dąży do silnej, skoncentrowanej władzy reprezentowanej przez wojsko. W narracji publicznej zrównuje się ze sobą pojęcia takie jak „miasto”, „ojczyzna” i „państwo”, dając do zrozumienia, że są to synonimy. Zrywa się jednoznacznie z Cesarstwem i jego wpływami, atakując monarchię jako symbol feudalnego ucisku. Choć Państwo w teorii jest świeckie, silne są wpływy kultu Pana i aluzje, jakoby gen. Terman otrzymał władzę wprost od niego. Neguje się wieloetniczny charakter byłego Cesarstwa i dąży do przywrócenia rządów Tamaeli w Tasandorze, niejednokrotnie atakująć przedstawicieli innych ras jako przyczynników wszelkiego zła. PT dąży do odbudowania potęgi Tasandory i oczyszczenia jej z zepsucia i chorób, które ją trawią.
Hasła i symbole państwowe
„W jedności siła!”
„Tasandora dla Tamaeli!”
„Wszystko dla Państwa, nic poza Państwem, nic przeciw Państwu!”
Nieoficjalnym hymnem jest popularny wojskowy marsz „Z dolin – w góry”
Kolorami państwowymi są szary, ciemnoszary, brunatny lub czarny.
„Z dolin w góry raz, dwa!Bez purpury raz, dwa!
Z dolin w góry raz, dwa!
Z wrogów – wióry! Raz, dwa!
Jarle precz! Knypki precz!
W dłonie miecz! Wrogów siecz!
Z dolin w góry raz, dwa!”
